Blokker is weg

De Belgische Blokker is nu echt failliet. En daardoor ben ik wel een beetje in paniek.

Ze zeggen al langer dat de wereld sneller verandert dan ooit. Alles wordt alleen maar complexer en samenhangender. We moeten ons constant aanpassen.

Ik heb altijd wat sceptisch gestaan tegenover die veranderretoriek. Want er is al zolang geen oorlog hier en de treingesprekken die ik opvang gaan nog altijd over vakantie, irritante collega’s en de boodschappen. “Momentje, hoor. Ja schat? In het tweede rayon, boven de bouillonblokjes. Love you.”

Maar wat mij echt vertrouwen gaf, was dat het patroon op de handdoeken van Blokker altijd hetzelfde bleef. Vierkanten, blokken zo je wilt, met aan de uiteinden huishoudelijke afbeeldingen. Soms een blik koffie, soms een pollepel, maar meestal pastagerelateerde plaatjes. Graan, een bos ongekookte spaghetti of boude statements als ‘al dente’ en ‘fusili’. We weten intussen allemaal: beelden geven niet alleen de werkelijkheid weer, ze vormen haar ook. Aldus was ik gerust dat de waarden en normen in de keuken op zijn minst onveranderd bleven.

Tot begin 2019, toen de familie Blokker na jaren van teruglopende verkoop alle aandelen verkocht. Het Belgische stuk kwam in handen van ene Dirk Bron, die eerder al het bedrijf Superconfex in een halfjaar om zeep had geholpen. De winkel werd omgedoopt tot Mega World en ging in december 2020 failliet. Ja duhu, hoor ik mijn dochter zeggen. Ze doet alsof ze een puber is en dat gaat haar goed af. De echte vraag is: hoe gaat haar keukentoekomst eruit zien? Ja, de HEMA is ook gezellig, maar daar zit duidelijk een marketeer achter. De Blokkerbeelden werden niet bedacht, die waren er gewoon.

Wees zo flexibel als een sliert gekookte spaghetti, lief kind! Wthever.

Terwijl onze platgekookte natie dealt met dagen die meer en meer op elkaar gaan lijken, kruip ik met een verwassen keukenhanddoek en een pollepel in de doos van onze nieuwe wasmachine. Ik krab op mijn rug, wrijf het ruwe katoen tegen mijn wang en vraag ik me af of ikzelf klaar ben voor een wereld met quotes, espressoapparaten en verse pasta. Ik weet het niet. Ik zou zeggen: gooi me tegen de muur en kijk of ik blijf plakken.