Wasmachine

“Jij doet zomaar wat! Dat is precies de story of your life!”

Mijn lief is boos en slingert verwensingen naar mijn hoofd. Ik spring af en toe op om de diverse objecten die hij daarbij achterwaarts omhoog gooit, uit de lucht te plukken. Zijn woorden brengen me niet van mijn stuk, want hij heeft gelijk. Op meerdere vlakken.

Ik heb inderdaad zonder nadenken de rode mat in de wasmachine gestoken, waardoor die nu verstopt is.

Ook heb ik onlangs mijn job opgezegd, zonder zicht op iets anders. Met steeds minder zicht op iets anders zelfs, want ik word ouder en mijn cv rommeliger. “Het zou kunnen dat werkgevers denken dat je eh… zoekende bent,” zei iemand die me ook niet wou aannemen onlangs. En die persoon heb ik tenminste nog kunnen spreken. Op de meeste sollicitaties krijg ik gewoon geen antwoord.

Misschien heeft het iets te maken met ‘heel die corona’, maar ik krijg sterk de indruk dat ik steeds minder antwoordenswaardig ben. Nochtans geef ik heel interessante antwoorden. Maar dat is eigenlijk niet de bedoeling, weet ik nu, tenzij je een uitgesproken talent hebt (voor bijvoorbeeld IT, advocatuur of iets met vaccins) of gaat winnen in een televisieprogramma. Beter is het om een (het?) antwoord te geven waar iedereen zich iets bij voor kan stellen.

Zeg dus dingen als: ‘Ja klopt, ik ben volop bezig met mijn purpose’, of: ‘Is iedereen niet zoekende? De kunst is om te leren uit het proces, om patronen te ontdekken, verder te geraken en de lat hoog te leggen.’ ‘Ik leer gewoon heel graag bij. Sommigen kiezen ervoor dat binnen een job te doen, ik heb de afgelopen jaren het gevoel gehad dat ik daarvoor verschillende paden moest verkennen.’

Zeg niet: ‘Ik ben niet zoekende, ik doe maar wat.’ Hoe blij je ook bent dat je nu weet hoe de wasmachine er vanbinnen uitziet.