Crochet

Mijn moeder vraagt of ik nog eens wat van mijn rotzooi mee naar huis wil nemen. Ze heeft de inhoud van de zolder lichtjes dwingend op mijn logeerbed uitgestald. Eerst werken, dan slapen. Ik schuif wat stapeltjes heen en weer, totdat mijn oog valt op enkele handwerkbladen uit lang vervlogen tijden. Ik sla er een

Parallel leven

In hoeverre volg je het pad dat voor je is uitgestippeld? Daarvoor moet je eerst weten wat dat pad is. Ik heb lang gedacht dat ik was gemaakt voor een carrière in de showbizz. Een droom die ik opgaf nadat ik als negentienjarige een standaard antwoord kreeg op een mail aan de lokale zender waarin

Dipsaus

Tijd voor een streepje zelfonderzoek. Je hebt vast weleens gehoord van het Peter Principle, de veronderstelling dat een werknemer in de hiërarchie stijgt tot zijn ‘niveau van onbekwaamheid’, tot een job waarin hij eigenlijk niet goed functioneert. Daar heb ik geen last van. Promoties zijn niet aan mij besteed. Toch is er iets wat ook

Bewijsdrang

Even een moment om alles waar ik in geloof, de arbeidsmarkt, jobhoppen, de zelfdeterminatietheorie, Hilde Crevits, competentiestempels etc. in vraag te stellen. Ik ben in mijn leven meer dan eens mannen tegengekomen die – op een zwak moment dan wel doorlopend – een alomvattende heimwee ten toon spreidden naar het pre-industriële tijdperk. Leven op het

Vakantievriend (hoe het begon)

Een veel te groot deel van mijn studentenleven was ik verliefd op een mooie jongen aan de andere kant van het land. De dag dat ik hem ontmoette op een feestje, viel ik zwaar ziek: ik was letterlijk misselijk van het besef dat ik alles had gevonden waar ik altijd van had gedroomd, dat niemand

Morele ambitie

Toch blij dat Rutger Bregman over die morele ambitie is begonnen. Hoef ik het niet meer te doen. Zie je, ik wilde al langer iets doen met dat thema. Ik wist alleen niet zo goed wat – en eigenlijk ook niet waarom. Bovendien, vroeg ik me af, wat als het een groot succes wordt? Dan

Werken aan zee I

Eén reden waarom ik een hekel heb aan vakantie, is de ruimte die vrijkomt om te denken aan niet-lopende zaken. Herinneringen. Je hoort weleens dat een mens vooral de goede dingen onthoudt, maar bij mij is dat hoegenaamd niet het geval. Tijdens de vakantie begint mijn brein gênante en pijnlijke momenten uit mijn leven op

Lichaam

Ik heb, waarschijnlijk zoals de meeste mensen, een bijzondere relatie met mijn lichaam. Ik ga er prat op dat mijn lichaam duidelijk aangeeft wanneer het genoeg is geweest – en ik dan braaf luister. ‘Nee, vandaag niet meer achter de computer na het eten,’ zegt mijn nek. ‘Deze betoging slaan we over,’ zegt mijn maag.

Zestien

Door een vriendelijke ober werden we naar een tafeltje geleid pal naast de enige andere gasten die om zes uur al zin hadden in een bordje pasta – Nederlanders dus. Overduidelijk. Grote mensen, fris gedouched, twee blonde kinderen. We werden allemaal wat ongemakkelijk van deze plotselinge nabijheid in de verder nagenoeg lege pizzeria. “Mag ik

Gympies

Soms is het aandoenlijk overduidelijk hoe simpel de mens in elkaar zit. Het moment waarop alle nukkigheid in de lucht oplost zodra er warm eten op tafel komt. Of wanneer de tegenzin die je zit te ademen op een verplicht feestje bij toverslag verdwijnt zodra er iemand verschijnt om indruk op te maken. Ik had