Revolutie

“Lidwoorden? Die gebruik ik nooit.” Hij kijkt naar zijn buurman. “Gebruik jij lidwoorden?” Die kijkt van hem naar mij, van nietsvermoedend naar verbijsterd, twijfelend wiens verraad het minste gevolgen zal hebben: “Bro, …” Hij wordt weggewuifd. “Die zijn nergens voor nodig. Zonder lidwoorden begrijpen ze je ook. Iedereen begrijpt mij.” Ik heb verschillende zaken om

Inhalen

Het einde van een rapportperiode is in zicht, leerlingen zetten alles op alles om in een week in te halen wat ze de afgelopen maanden aan zich voorbij hebben laten gaan. “Lazar, ga jij je presentatie nog doen?” vraag ik, terwijl ik op mijn tenen sta om de beamer aan te zetten. “Jazeker, mevrouw. Ik

Brushing

Een van de schoolbrede activiteiten waar wij als leerkrachten op onze school geacht worden aan deel te nemen, is model zitten bij de Haartooi. Niet mijn favoriet. Ik heb geen haar waar kappers blij van worden. Droog, dun, pluizig. Het doet altijd een beetje pijn om de teleurstelling op het gezicht van een kapper te

SWT

“Moeten wij jou anders niet ontslaan? Dan kun je direct beginnen doppen.” Ik zei verschillende keren nee. Niet vanwege eergevoel of rechtschapenheid, maar omdat ik niet tegen het idee kon dat mijn professionele verhaal niet meer zou kloppen. Kijk. Stel dat, als ik later dood ben, mijn kinderen zijn vergeten hoe het ook alweer zat

Gewoon

Toen we na de middelbare school naar de universiteit vertrokken, ging de wereld voor ons open. En terwijl ik in mijn alfa-alfastudie leerde hoe je een situatie van 120 verschillende perspectieven kon bekijken, werd mijn vriendin Merel bij geneeskunde iedere week met een klodder verstrekkende informatie naar een nieuw perspectief gekatapulteerd. Ze deelde het als

Geschiedenis

“Het is echt heel mooi geworden.” “Dankjewel.” Na een kort moment van twijfel incasseer ik het compliment. Op een feestelijke dag als deze moet je niet moeilijk doen. Hoewel ik natuurlijk nougabollen met de verbouwing te maken heb gehad. Ik kwam aanwaaien als zij-instromer, haalde een nat doekje over de tafels, liet de zonwering zakken

Buikgevoel

Ik ben geen fascist, maar ik ben wel trots op mijn buikgevoel. Ik denk oprecht dat mijn buikgevoel de reden is dat ik overeind blijf. Als je overal eerst over na moet denken, word je gek. Hoe zouden anderen dit doen? Niet zelden hoor ik mensen betogen afsteken of vergaderingen leiden waarvan ik denk: daar

Dingen die ik nooit doe

Getalenteerd als ik ben op vele vlakken, zijn er toch klusjes waar ik altijd anderen voor laat opdraaien. Bijvoorbeeld: Het vervangen van een stofzuigerzak Het vervangen van batterijen Het vullen van de waterkan met BRITA-filter Autorijden Tanken (nooit gedaan!) Het kiezen van een café of restaurant Het kiezen van een plaats in dat café of

Draaikolk

“Zit je nu helemaal in het onderwijs?” De buitenwereld heeft me even laten doen, maar eist nu de nodige verklaringen. Ze kijken er een beetje vies bij – en ik snap wel waarom. Het onderwijs als draaikolk, waar je langzaam maar compleet in verdwijnt om jaren later, vast benoemd en vastgeroest, te worden uitgekotst als

Tapas

“Kunt u iets doen met tapasschaaltjes?” Verveeld houdt de verkoopster bij het Kruidvat twee roomwitte kommetjes omhoog. Ze geeft ze weinig kans. Ik kan er nochtans heel veel mee. Het is immers bijna september, de tijd van de oplossingen. Ik kan mijn high potential nog eens op de thee vragen en haar een schaaltje pralines