Vanwege een tere huid

“Vanwege de regen, vielen er druppels op mijn hoofd.”

Het is uiteraard de bedoeling al mijn kwaliteiten over te brengen op mijn leerlingen. Ik leer ze kritisch te zijn voor gehypte schrijvers én geef ze opdracht om persoonlijke stukjes te schrijven. Over de Regel van Drie, over microben, over Afghanistan. In deftig Nederlands, natuurlijk. Steek er vijf verschillende signaalwoorden in. En onderstreep het onderwerp.

Via deze teksten kom ik te weten welke drugs ze pakken, hoe de familieverhoudingen liggen en dat ze bij hun dieet niet in het minst gehinderd worden door de meest effectieve klimaatacties die we de week ervoor nog eensgezind In De Veilige Omgeving Van De Klascontext definieerden. “Doordat ik honger had, at ik tien één-euroburgers.” ‘Omdat!’ wil ik in een laatste pedagogische stuiptrekking corrigeren. Maar dan herinner ik me het puberbrein. Oorzakelijke verbanden moeten gekoesterd worden.

Helaas vragen de eindtermen weinig schriftelijke vaardigheden van deze doelgroep. Bovendien (daarnaast? daardóór??) hebben ze nooit hun schrijfgerief bij. Laatst had iemand zijn rugzak laten staan in de klas. Een grote zwarte zak. Ik keek erin, in de hoop de eigenaar aan de hand van de inhoud te kunnen definiëren. Ik zag een pakje sigaretten en een mandarijn. Voor de rest: leegte. Ik stak mijn hoofd nog een beetje dieper maar het bleef een mysterie waar ik naar keek. Een spirituele levenshouding? Een tegenstelling? Een puberbrein?

Ik stopte een pen in de zak en sloot hem. Jeuk aan mijn prefrontale cortex deed me aan mijn hoofd krabben. De rugzak ging weer open en ik haalde twee sigaretten uit het pakje.

Eerst, daarna, tegelijkertijd.