Vooral op maandag

“Ik heb het wel moeilijk, hoor. Vooral op maandag. Of ja, maandag voormiddag. Daarna gaat het wel weer.”

Het is dinsdag. Chikita en ik zijn allebei werkloos en hebben afgesproken in een Antwerps etablissement waar havermout hip is en negen euro kost. Op deze manier zal het snel gedaan zijn met onze fuck you pot. We doen alsof we het niet weten en tellen de bessen in onze pap.

Tegenover ons zit een beroemde acteur. Hij drinkt espresso en leest een script. Of zijn verzekeringsvoorwaarden, daar wil ik vanaf zijn. Er loopt momenteel een re-run van het kinderprogramma waar hij bekend door is geworden. Mijn dochter is grote fan. Zal ik een handtekening vragen? Ik las in HUMO dat hij het leuk vindt op die show te worden aangesproken, maar tegelijkertijd breekt het de sfeer altijd, zo’n BV-moment. Ik hoop vooral dat ik hier nu niet een uur lang over ga zitten dubben.

Gelukkig steekt Chikita van wal. “Ja dees weekend dus, ik was toch opgeroepen als voorzitter? Echt de-gou-tant. Sommige mensen konden geen Nederlands lezen. Dus ik mee dat stemhok in. En dan zeggen die: ‘Vlaams Belang’! Heb ik ze toch een ander bolleke laten inkleuren.” Chikita heeft eigenhandig het stemgedrag in haar wijk gemanipuleerd. “Ja, da kan toch nie?” Ontroerend. Ik moet er ook heel hard om lachen. De acteur kijkt op.

“En dan in ons gebouw. Vier keer ingebroken. Zelfs bij de onderbuurvrouw. Gelukkig sliep Frank bij mij die nacht.” Ik frons. “Haar kat. Ik heb nieuwe sloten moeten laten plaatsen en al. Ja, voor de rest is iedereen weg overdag hè.” We wisselen sollicitatietips uit en kijken in de krant voor vacatures. “Heb je die film al gezien? Die is echt goed. En die moet ik ook nog zien.”

De acteur staat op om af te rekenen. Eindelijk. Ik ontspan me. “Ik ga ook moeten doorgaan,” zegt Chikita. “Ik doe mee aan een wetenschappelijk experiment. Drie dagen sojaproducten eten en dan een hersenscan. Betaalt keigoe.” Ze geeft me een kus, legt geld op de tafel en loopt naar haar fiets. Buiten pakt de acteur iets op van de grond. Door de sanseveria’s kan ik net niet zien wat het is. Chikita neemt het aan, lachend. Ze fietst weg. Hij kijkt haar na.