Ochtendstond

“Opgelet, allemaal! Nog anderhalve minuut!” Eddy stapt rond met zijn handen in zijn zakken.

“Loopt ‘ie, Antoine?”

“Ja, ik heb hem juist opgezet.”

“Wat heb je gemaakt?”

“Een locatie van een film uit het reservoir met dan verschillende mensen van het Erasmusjaar en haar beste vriendin uit het middelbaar.”

“Mooi.”

“Haar ex doet ook mee maar die heb ik het hoofd van een BV gegeven. Ze gaat wel weten dat hij het is.”

“Altijd leuk. Wel oppassen hè. Weet je nog die keer dat André dat met Yves Leterme had gedaan?”

“Oeh, ja. Die heeft nog lang in het actief gezeten daarna. Pijnlijk voor het subject.”

“Inderdaad. Dure grap ook.”

“Ik heb gewoon iets van bij lichte muziek gepakt.”

“Goed. Hoofdthema?”

“Het gaat om groep die heel goed aan elkaar hangt zonder dat er financiële zekerheid of toekomstperspectief is. Ze kunnen werkelijk leven in het moment. Via haar vriendin gaat ze er proberen achter te komen wat het geheim is. Maar die gaat zeggen dat ze niet wil ‘Scandinaveren’. Dat is de cue.”

“Sterk.” Eddy legt een hand op zijn schouder. “Ik ben blij dat we je op deze positie hebben gezet.”

Antoine begint te blozen. Eddy kijkt weg, geeft hem een klopje en loopt verder.

“Alexandra, liggen de eerste gewaarwordingen klaar?”

“Yes.” Ze rommelt in haar papieren. “We beginnen met de essentiële vaststellingen – ik woon in België, ik ben verantwoordelijk voor een gezin, nog één dag en dan is het weekend – direct gevolgd door die ene email die ze gisteren vergeten is te beantwoorden, een lichte hoofdpijn en het voornemen om vanavond vroeg naar bed te gaan. Gevolgd door de realisatie dat dat niet zal lukken door die opleiding. Dat zal genoeg zijn.”

“Prima.”

“Zullen we anders al, chef?”

“Nee, nu heeft ze haar wekker eens gezet. Laten we maar gewoon afwachten.” Met de punt van zijn werkschoen trekt hij cirkels over de grond. “Want ik wil jullie ook nog graag iets zeggen.” Hij kijkt op. “Iedereen?” “Ik heb gisteren de cijfers binnengekregen.” Alexandra legt haar papieren neer. Het geroezemoes stopt. Op het scherm danst de groep levensgenieters op Balkanbeats.

“Dat was nog maar weer eens het bewijs dat jullie heel goed werk leveren. We hebben ontzettend veel verwerkt afgelopen jaar – er is heel weinig blijven liggen. Ik besef dat het vaak hectisch is en dat ik soms wat kort ben, maar weet dat jullie inzet gewaardeerd wordt.”

Een zucht van verlichting trekt door de ruimte. “Morgen is het vrijdag. Ik zal een goede fles meebrengen voor tijdens fase 4.”

Applaus. In de verte begint een bugel te spelen.